උඩඟු ලියන් ගොතා බඳින

නිදහසේ සිතන්නට නිදහසේ අදහස් පවසන්නට හැකි
බලැති මිනිසුන් අබියස කවටයන් සේ නොහැසිරෙන්නට
තම පැවැත්ම උදෙසා නිවටයින් නොවන්නට තරම්
තම කශේරුවේ පණ ඇති මිනිසුන් වෙනුවෙන්
නොමිනිසුන්ගේ අඳුරින් වැසුනු යුගයක ගැයූ අභීත ගීයකි මේ.

කාලය ගෙවී ගියත් ජීවිතයේ එදිනෙදා හමුවන නොයෙක් මිනිසුන් අතරද මෙවන් කවටයන් හා නිවටයන් අපමණ ඇති බැව් මට හැඟෙයි!

සංයමයෙන් ලියැවුණු සුනිල් ආරියරත්නයන්ගේ අපූර්ව පද පෙළ අැතුලතින් කියැවුණූ උපහාසය තුලින් දේශිභිමානය මේ යැයි පසක් කරයි.

අමරදේවයන්ගේ සංගීත මුසුව ගීත දේහයේ පෞරුෂය වඩන විට නන්දාමාලිනිය ඒ දේහයට ප්‍රාණ වායුව පිඹින්නීය.

උඩඟු ලියන් ගොතා බඳින
නීල වරළ සරසන්නට
මා පිපුණේ නැත මේ දෙරණේ

හිස් මිනිසුන්-කුස් පුරවන-සිත් පිනවන-බස් දොඩවන
බොජුන් මේස මත සුවඳ හලන්නට
මා පිපුණේ නැත මේ දෙරණේ

රට වෙනුවෙන් සටනට වැද දිවි දුන්
රණ විරුවකුගේ අවසන් ගමනට
යන මහ ජනතා පා දූවිලෙන්
තැලී වෙළී සැනහී මිය යන්නෙම්

මගේ පරම පැතුම එයයි
මගේ පරම පැතුම එයයි
එමගට මා විසි කරන්න

ගීතය අසන්න මෙතැනින් https://www.youtube.com/watch?v=cIj6ljE6My8