රුක් අත්තන මල මුදුනේ
බඹරු නටන හැන්දෑවේ…
සැදෑ අඳුර පියමන් කර කවුරුද එන්නේ…
පුතුනි බලන් යොමා නුවන්
කවුරුද එන්නේ…
මුතු පිණි දැල් සැළෙන උදේ
උදා දිමුතු හිරු එළියේ…
පුතු සවනට රහස් කියා පියමන් කරලා…
අප වෙනුවෙන් දවස ගෙවා
වෙහෙසී එන්නේ…
පතොක් වැටිය උඩින් ඇදී
දිවයුරු මිය යන මොහොතේ…
පුරා හඳක් සේ ඈතින් කවුරුද එන්නේ
පුතුනි බලන් යොමා නුවන්
කවුරුද එන්නේ..
දිවිය ගත වන්නේ සබඳතාවන් හි සොඳුරු සමීප බැව් නිසායැයි මම සිතමි. ඉතින් කියවා බලන්න මේ මව්ගේ සිත් තුලැති සෙනෙහස තම පුරුෂයා වෙනුවෙන් දරුවා වෙනුවෙන්. මේ අපූරුතම සොඳුරුතම උපමා පෙළින් හැඩ ගැන්වූ පද වරුණ දකින මට සියුම් දුකක් ද ඇති වනවා. තම පියා එන මගේ ඇති දෑ සොබා දම හා එකතු වන හැටි කියන ඒ ගැන දරුවාට හඟන මවුන් කොතෙක් සිටීදැයි නොදනිමි? සොබා දම හා දිවි ගෙවන්නට වරම් ලැබ මේ ගීතයට පසුබිම් වූ දරුවා හා මවු කොතෙක් වාසනාවන්ත දැයි එවිට මට සිතේ!!!
ගීතය අහන්න බලන්න අපූරුතම රූප පෙළකින්
http://www.youtube.com/watch?v=9vCGPl0kujg
No comments:
Post a Comment
සටහනක් තබා යන්න! කිව යුතු යමක් වේ නම් එය සටහන් කිරීම හැමටම වැඩදායක වෙයි නොවැ!
Leave Your Comments!